“Al ging ik ook door een dal van schaduw van de dood, ik zou geen kwaad vrezen, want U bent met mij; Uw stok en Uw staf, die vertroosten mij.” Psalm 23:4
Enige jaren geleden kwam ik – voor mij onverwachts – terecht in een burn-out. Van het ene op het andere moment sta je aan de rand van een ravijn en het enige wat je ziet is een donker gat waar je in dreigt te vallen. Voor de rest sta je passief te wachten op iets wat moet gebeuren om je uit de situatie te halen.
David kende dit gevoel. Hij spreekt zichzelf in deze situatie aan en schrijft in Psalm 23 dat hij zelfs in een donker dal van diepe duisternis geen kwaad vreest, omdat God bij hem is. Toch zijn dit juist in duistere tijden nietszeggende woorden. Je weet ze in je hoofd, maar het lijkt onmogelijk deze te laten dalen in je hart. Je gevoel stelt namelijk een andere vraag, namelijk: “Kan ik dit wel aan?”
En daar ligt nu precies de sleutel! Want David schrijft er achteraan: “Uw stok en uw staf, die vertroosten mij”. Om dit te begrijpen moet je even in de huid van de herder kruipen, die met stok en staf de kudde leidt. Wilde dieren worden door het gebruik van een stok bij de schapen vandaan gehouden, schapen die verdwalen worden door het gebruik van de staf teruggebracht. Met andere woorden: Gods zorg en bescherming is er altijd!
Het leven leidt ons door diepe dalen. Wanneer je je echter bewust bent dat je je angstige gevoelens die je doen verlammen, kan richten op de Heer, dan ben je in staat om vrees om te zetten in hoop. Want God is erbij en Hij laat je niet los!
Reactie plaatsen
Reacties
Bedankt Fokkeline om je heel eerlijke getuigenissen, erkenbare situaties, maar steeds met een boodschap van hoop en aanmoediging niet alleen door het leven te gaan.