Mij ontbreekt niets

Ken je het gevoel dat je jezelf loopt te bepreken? Het was op een zondagmorgen dat iemand naar me toe kwam die heel boos op me was. En ja, ik had fouten gemaakt. Toch kwamen de woorden waarmee de boosheid geuit werd hard en kwetsend binnen, waardoor ik zelf ook boos werd.

Eenmaal thuis kookte ik spaghetti voor de kinderen. Het leven moest immers doorgaan. Terwijl de spaghetti stond te koken en ik in de saus aan het roeren was, begon het binnen in mij ook te koken. Ik sprak mezelf aan om ervoor te zorgen dat ik niet over zou koken: “ik moet toch begrijpen waarom die persoon dat doet, God vraagt te vergeven…”. Omdat dat niet echt werkte probeerde ik Gods Woord te overdenken: “De Heer is mijn Herder, het ontbreekt mij aan …Niets?”

Terwijl ik opnieuw een golf van emoties probeerde te kanaliseren, hoorde ik opeens: “Hoe kan Ik je nu troosten, als je niet bij Mij komt?’’. Ik draaide het vuur uit, rende naar boven, sloot de kamerdeur en begon God te vertellen hoeveel pijn het deed, hoe gemeen ik het vond en wat dit allemaal met me deed. Ik vertelde God alles wat er ontbrak en wat ik nodig had.
Doorheen dit voorval leerde ik dat in gegeven situaties het aan heel wat kan ontbreken, maar dat het nooit zal ontbreken aan Gods liefde en zorg. De Heer is jouw Herder, het ontbreekt je aan niets. Hij omringt je met Zijn liefde!